Osmanlı’nın Mısır’ı işgali bir işgal miydi, fetih miydi?

Osmanlı’nın Mısır’ı işgali bir işgal miydi, fetih miydi?

Bunun bir işgal değil, bir açılım olduğunu iddia edenlere cevap verdi.

İlk başta, İbn İas’ın şehadetinin eski ve şimdiki Osmanlılar tarafından yaralandığını iddia edenlere cevaben, bunun bir açılım ve bir muvafı olduğunu söyleyenler (annemle evlenen ona derim amca) ve aslında bugüne kadar Mısır’da yaşayan ve sadece Osmanlı’nın yazdıklarını okuyan Türk kökenlidirler.

Bu nedenle, Dhor’un Gerçeklerinde Çiçeklerin Başlangıcı adlı kitabında birçok kişiden kimin oğlu olduğundan bahsederek başlamak zorunda kaldım ve sonra kitabı okumamızla anlatıldığı gibi olayları yeniden anlatmak zorunda kaldım.

O, olayları yaşayan ve bu tehlikeli olayları çağdaşı ve sonuçları nedeniyle bu konuda yazılmış en önemli kitaplardan biri olan Göz Görüşü’nün gördüğü gibi yazan, dhows gerçeklerindeki bir çiçek kitabının yazarı Muhammed bin İas el-Hanafi’dir.

Mısır’daki Türk kökenli yeni Osmanlılar ve Müslüman Kardeşler, 25 Ocak felaketinde Mısır devletinin sevgisi ve kaostan korunması için kendilerine direnen şerefli Mısırlılara nasıl çağrıda bulundularsa, İbnI’nin de cemaatten bir kalıntı olduğunu yanlış bir şekilde belirtmişlerdir.

Asılsız iddiaları, görgü tanıklarının ülke aleyhine işlenen her suç için yazdıkları her şeyin tarih kitaplarından silindiği anlamına gelmez, bu da onun bu suçtan etkilendiği ve bu nedenle ifadesinin yaralandığı anlamına gelir. Bu, onların yanlış düşüncelerine göre, John al-Meqousi’nin Mısır’ın Bizans işgali hakkında yazdıklarını, İbnü’l-Atheer’in Levant’ın Moğol işgali hakkında yazdıklarını, İskenderiye Nouiri’nin 14. Tanıklıklarının yaralı olduğunu göz önünde bulundurarak, Osmanlı İmparatorluğu’nun Rusya ile yaptığı savaşların çağdaş Osmanlı’larının görüşlerini İstanbul’dan bazı savaşlarda diskalifiye etmelerini istesek ne olur?

Cehaletleriyle İbnI İas’ın Memlükler’in bir kalıntısı olduğunu, Onun Ias Memlükler’in oğlu olmadığını iddia ettiler. fakat ona halkın oğlu deniyordu ve halkın oğlu, gençleri getiren, yaşayan, kölelik tarafından özgür ve el değmemiş olarak doğan, resmi temizlikçi, bilim adamı, hukukçu, tarihçi, asker, tüccar ve zanaatkar olan Memlüklerin atalarından biri olan babası ve dedesiydi ve hepsi Memlükler olmasaydı çoğu düşünülemiyordu.

Cehaletleriyle, eğer gösteri gerçeklerinde bir çiçek kitabı okurlarsa, büyük iltifat etmediğini ve ikiyüzlü bir şekilde kayırmacılık yapmadığını biliyorlardı, ancak politikalarında ve çalışmalarında Sultan Qanswa al-Ghuri’ye çok sert ve ağır davrandı ve birkaç padişah, Qaitbay ve oğlu Jumblatt ve Toman Bay I ile El Guri ve Toman Bay II’yi deneyimlediği için, iyilik kazanmak için ofis sahiplerini taciz edenlerden değildi. Ve eğer kitabı okurlarsa, tatminlerini bir amaç veya menfaat için aradığına dair bir işaret bulamazlar, ancak işgalci Salim I’a hakaret ediyordu ve çalışmaları size bir haindir (tarihsel olarak size hain olarak tanımlanır).

İbn İas tarih yazımında zamanının en önde gelen kişilerinden biriydi, halkın şartlarına tüm dikkati olaylara kendi açılarından bakıyor, olaylara ve gerçeklere dair vizyonlarını aktarıyordu.

İbnI’nin devri, büyük tarihçilerin devri, Aşkelonya’nın oğlu Taghreed Bardi’nin oğlu, Ias’ın oğlu tarafından elinde eğitim gören Siutiler, Aja el-Halabi’nin oğlu ve bankacılık çekirdeği ve daha sonra İas’ın oğluydu. Yeni Osmanlıların, en önemli tarihçilerden birine, ifadesinin yaralandığını, kendi içinde bir hastalığı tatmin etmek için cahilce ve yanlış bir şekilde iddia etmelerine şaşmamalı, bazıları kardeşlikten gelen yeni Osmanlı’ları pohpohladı, çoğu sahte şöhrete taptı, kitap ve medya yazmada başarılı oldu ve televizyon kanallarından ayrılmadı, ancak paralarında ve içinde ne olmadığını kaybetmeye başladılar.

Şimdi kitaptaki en önemli şeyleri sunuyorum, Gazze’nin Mısır sınırını geçen Osmanlılardan, kitapta belirtildiği gibi bab Zweila Atwama’da asılı olarak Toman Körfezi’nin idamine kadar.

922 Hicri’de Dhul-Hicya’nın 12’sinde Kahire’ye Osmanlıların Mısır’ın Gazze sınırına nüfuz etmesi ve El-Ariş’e varmalarıyla ilgili haberler ulaştı. ve Toman Koyu Kahire çevresinde siperler kazmaya, tahkimatlar dikmeye, top dikmeye ve askerlerin erzak alabilmesi için pazarı hareketlendirmeye başladı ve tahkimatların etrafında konuşlanamayan ve onlara ulaşmak için Osmanlı ordusunu elinde tutan Generaller ve Memlükler arasındaki genel seferberliği duyurdu. Halkı Kahire’ye göç eden Belbes ve Doğu El Ni’ye gelen Osmanlılar, Osmanlı’nın eline geçmemek için Toman Körfezi’ni Belbes’i çevreleyen tahıl depolarını yakmaya zorladılar. Bu arada Araplar Osmanlı’yı değiştiriyor, askerlerinin bir kısmını kaçırıyor, kafalarını kesmeleri ve halk arasında moralleri yükseltmek için kapılarına dayanmaları için Kahire’ye gönderiyorlardı. Osmanlı’nın Toman Körfezi’ne suikast girişiminde bulunan maskeli ve silahlı bir adam çadırına getirildi ve askerler tarafından tutuklanarak kafasını ayağa kaldırıp Osmanlı’nın başıyla asılan bir Türkmen kadını olduğu ortaya çıktı.

Osmanlılar Kahire’nin kuzeyindeki Baraka el-Hac bölgesine vardılar ve ordu, Toman’ın beklediği gibi uzayabilecek bir savaşa hazırlanmak için Kızıl Dağ’da yüzleşmeye hazırdı.

Osmanlı buluşma noktasına geldi ve Memlükler’in o kadar baskın olduğu korkunç bir savaş çıktı ki, Osmanlılar ilk vezneleri Sinan Paşa’yı ölümüne kaybettiler ve kelepçe başlangıçta Mısırlıların lehineydi.

Osmanlılar kışlarını topladılar ve iki tümene ayrıldılar, bunlardan ilki Redania bölgesindeki Toman Kampı Körfezi’ne saldırdı, birçok komutanını öldürdü, orduyu ciddi şekilde yaraladı ve uyluğunu kırdı ve kaçtı. İkinci tümen, bozguna uğrayıp geri çekilen Mısır ordusunu şaşırtmak için KızılDağ’ın etrafında döndü ve Toman Körfezi birkaç askeriyle birlikte sahada sabit kaldı ve Tora bölgesine kaçan ailelerden korktu.

Osmanlılar Toman Körfezi kampına koştular, topları yağmaladılar ve Kahire’yi acımasızca işgal ederek saldırdılar. Günümüz hukukçularının 25 Ocak 2011’de taklit ettikleriyle, savaşın patlak verdiği dönemde çoğunluğu Kahire’de tüccar olan yakalanan katillerini serbest bırakmak için hapishaneleri işgal ederek ve onlarla birlikte, Osmanlı’nın prenslerin ve ileri gelenlerin evlerine düzenlediği saldırıdan yararlanan, Mısırlılar arasında panik yayılana kadar yağmalayan ve çalan suçlu Mısırlılarla başladılar. Değirmenlerin katırlarını, Cemal el Sakayan’ı ve bir grup siyahi çocuğu ve köleyi kaçırdılar ve kaçırma ve yağma gün batımına kadar devam etti ve sonra Bulaq’taki buğday Shaun’a saldırdılar ve tahıllarını ele geçirdiler.

Ayaş’ın oğlu, Abyat’taki olayların tanıklarından birinin ifadesini kaydeder:

Mısır ve halkı için ağlıyoruz Sütunlarını mahvetti.

ve aşağılanarak ezildim Kahire’den sonra

922 Hicri yılın son Cuma günü, Şam’da Memlük ordusunun yenilgisinden sonra ele geçirilmesinden sonra Allah’a emanet edilen halife I. Salim ve onunla birlikte Osmanlılar lehine Memlüklere ihanet eden ve Osmanlılarını ödüllendirmek umuduyla askerlerini Levant’taki Marj Dabiq görevinden çeken Halep hükümdarı Memlük Prensi Khayir Bey (Khain Bey) vardır. Halifenin alayının Mısır halkı için güvenli olması ve satış ve satın alma hareketinin devamı (ve kimsenin halkının kafasını karıştırmadığı) ve bunun bir yalan ve aldatmaca olduğu (tıpkı günümüz Osmanlısı gibi) Ocak 2011’de Mısırlılara verdikleri sahte sözlerle Müslüman Kardeşler ve Hamas’tan aldı) ve gizli Jeerxi mallarını ve ona rehberlik etmeyenlerin evinin kapısına asıldığını bildirmek istiyoruz. Osmanlı Padişahı I. Salim’in Kahire platformlarında dualar yükseldi (bu zafer, Lord Sultan bin Sultan Malik el-Barin ve Bahreyn, ve iki ordunun kırıcısı, İki Irak Sultanı ve İki Mescid-i Haram’ın Bekçisi, muzaffer Kral Salim Şah) ve burada İbn İas bir metin diyor ki (savaş ve küçümseme ile yıl sonu, insanlar hasarın sonunu aldı ve Rablerinden bir kaza geçirdiler, bu bir yargı ve kaderdi) ve Ias’ın oğlunun Ocak 2011’de Mısır’da bulunup bulunmadığını merak etmeyin. O da aynı sözleri söylerdi.

923 Hicri sene amiri İbn Ayas, Memlükler’in Saniyelerinin takibi, Mısırlılar’ın doğmuş çiğnenmeleri ve Redania hapishanesi ve istismar edilen ve daha sonra ordu meslektaşlarının gerçeklerini kaydetmiş. Osmanlılar tarafından yapılanlar,mahalleleri ve ahırları bastılar ve ondan yolanlara şifaları ve ondan taneleri tomurcuklar ta ki bazı insanlar haksız yere öldürlüp kafaları yüksek olduktan sonra kafalara sütunlara asana kadar ve askerler ondan sürücüen durmuş durmuş sizin Gerxi getirdi kimlikleri durdurdular (bir şeyi halkımetri ambulansla satırları) bu yüzden verdi kendi kendi satın aldı ve memlük döneminden soylular evlerine baskınlar (Modern dönemdeki günlerin de kendilerine kadar hırsız hırsızları, Suriye’nin Kürt bölgelerine girer girmez, kaz ve tavuklardan evlerine kadar çalarak gidiyor ve o sırada fotoğraflandılar ve günleri istiyorlar)

Muharram’ın müdürü I. Salim Kahire’yi Bab el Nasr’dan Bulaq’a ve İbn Ayas, Kahire’ye girmeden önce muhtarı Salim Salim’in ilk saati (Mısır’a girin ve halkda kılıçla sana).

Aynı yılın Muharram’ının 5’inde, akşam namazından sonra, Toman Bay, Osmanlı’ya taş atan avamlarla birlikte kampında birliklerine sürpriz yaptı ve bir Osmanlı’yı öldürenlerin kıyafetleri ve silahlarının kampa başıyla gelmesini ve Memlüklerin kahire’nin kontrolünü kısmen ele geçirdiğini ve daha sonra Osmanlıların Memlüklerden nefret ederek Nil ve Bulaq tarafından merkez adadan kovduğunu ve Nasiriyah bölgesindeki bir köşeye saldırı düzenlediğini ve bir katliamda tüm bu kişileri öldürdüğünü söyledi. korkunç. Toman Körfezi bazı büyük camilerde barikat kurmaya çalıştı, ama adamları korkudan geri çekiliyorlardı ve gerçekten de Osmanlılar camileri bastılar ve Mısır’ın antik alanını kontrol ettiler. Nafisa Hanım’ın Türbesi’ne girdi, mezarını çiğnedi ve içinde ne varsa yağmaladı, sonra el-Mu’ayyad camiine gitti ve keskin nişancıları minaresini kapladı ve Toman Körfezi ve adamlarına yardım etmek için Zweileh’in kapısına girmelerini önlemek için mahalle sakinlerine kurşunlar açtı ve bazı insanlar minareyi kaldırıp keskin nişancıları öldürebildiler.

Bu olay sırasında Memlük sultanı Toman Koyu için yapılan dualar Kahire’nin platformlarında yükseldi, ancak askerlerinin başarısızlığı kısa sürede onu üç kanlı günün ardından mağlup etmesine neden oldu ve Kahire’den çekilmeye zorladı.

Osmanlılar, tanıştıkları insanlar olarak Memlüklerin saklandığı ve öldürüldüğü camileri yakmak için Kahire’ye koştular ve İbnI İas o gün ölü sayısını 10.000 olarak saydı. El-Azhar Camii’ni, Ahmed bin Toulon Camii’ni, mahalleleri ve evleri bastılar ve haksız yere halkı öldürdüler ve onu yakalayan herkes onu öldürdü, sonra kafasını kesip cesedini Nil’e attılar. İbn Ias bu katliamları eski zamanların zenginlerinden Babil Kralı Nebuchadnezzar’ın Mısır’ı işgaline ve Bağdat’ın Hulako tarafından işgaline benzetmiş.

Son olarak, Salim güvenliği ilan eder ve savaşmayı bırakır ve aslında askerleri halklara saldırır, onları çalar ve yolda (kıyafetlerini çıkarır ve sarıklarını çalar) yapardı.

Salim ben yeni devletinin işlerini organize ederken ve memlük şehzadeleri ona teslim olurlarsa güvenlik çağrısında bulundum. Yaklaşık 54’ü ona gitti ve onları topladı, kınadı ve sonra kaleye kilitledi ve Toman Körfezi’nin Üstler’e gittiği ve bu arada Toman Körfezi’nden güvenlik isteyen bir mektup aldığı haberiyle ilgiliydi, Salim bazı eski Mısırlı hakimlerden talebini yanıtlaması için bir elçilik hazırladı ve bazı eski adamlarına mesaj atan Toman Bay’den bir manevra olduğu anlaşılıyor. Onları ona katılmaya teşvik etti ve aynı zamanda Salim’i, Osmanlı’nın otoritesi altında vekili olarak yönetime dönmesi için uzlaştırmaya gönderdi veya Giza’da Tanrı’nın istediği kişi için hüküm süreceği ve bunu kendisi için savaşma veya korkma korkusuyla sunmadığını ileri sürerek sonuçlandıracağı kararlı bir savaşta ona gitti (ancak uzlaşma Müslümanların kanını korumak için daha iyidir).

Art arda yaşanan olaylar Kahire’de kıtlığa yol açtı ve Toman Körfezi’nin tahıl gemilerinin Yukarı Mısır’dan Kahire’ye, Somal Salim’in girişimine cevap vermesine ve daha önce hazırladığı elçiliği göndermesine engel olduğu rivayet ediliyor. Daha sonra bazı Arap ve Memlük askerlerinin elçiliğe saldırdığı ve bazılarını öldürdüğüne dair haberler geldi ve bu yazışmanın Toman Bay’in saflarını düzenlemek için kendisine zaman tanıma manevrası, sağlam bir öfke olduğu ve Toman Körfezi’ni sorumlu tutup kaleye hapsedilen Memlüklerin infazını başlattığı ve bazılarının eşleri idam etmek için cellatlara rüşvet vermek zorunda kalana kadar cesetlerini sokaklara attıkları ortaya çıktı.

00’ın 28’inde Osmanlılar, Toman Körfezi kuvvetlerinin öncüsünün Giza’ya geliş haberine ulaştılar. ve daha sonra ilk baharın 10’unda son savaş Memlükler için galip geldi, ancak Osmanlı’nın kurşunlarının önünde çöktüler, yenilgi ve Toman Koyu gölden kaçtı ve Osmanlılar, Ölen Memlükler ve Toman Körfezi Ordusu Araplarının başı önderliğinde bir alayla Kahire’yi kırdılar.

Son olarak Toman Bay, Şeyh Hasan bin Merhi’nin mültecisi olarak göle kaçmıştı. Bir gün onu eski Sultan Qanswa el-Ghuri’nin hapsedilmesinin kendisinden kurtaran, Şeyh tarafından hatırlanmasını bekleyen, Kur’an’a onu düşmanına teslim etmemek için yedi kez yemin eden, ancak İbn Merhi ona ihanet eden, onu ihbar eden, tutuklayan ve Sultan Salim’e taşıyan, onu 17 gün esaret altında tutan ve Mekke’ye sürgün ettiği rivayet edilen Şeyh tarafından hatırlanmasını beklemiştir. Mısır’da yardımcısı olabileceği de rivayet edilir.

Sürenin bitiminden sonra, onu kilidinden çıkarıp Bab Zweila’ya götürdüler (ne yapacağını bilmiyor) ve kapıya uzanıp darağacı dikilmiş görene kadar Osmanlılar için toplanan insanlara yürüdüler, yürüdüler ve barış attılar, kaderini fark etti, bu yüzden fatiha okumak ve onlarla birlikte okumak için insanlara döndü ve cellat ‘a (işini yap) dedi ve darağacı ipini iki kez kestikten sonra onu astı. “Asıldığında ve ruhu ortaya çıktığında, insanlar ona büyük bir çığlık attı ve çok üzgün ve üzgündü,” diyerek sözlerini noktaladı, “Sonra 40’lı yaşların başında olan ve Bab Zweila’da başka bir padişah tarafından asılmayan son Memlük sultanının faziletlerini saymaya gitti.”

yorum

Mısır, Osmanlı’nın Mısır’ı işgalinin fetih olduğunu iddia edene kadar kafir, gayrimüslim bir ülke Müslümanların düşmanı miydi?

Fetihlerindeki ilk Müslümanlar katliam mı ettiler, öldürdüler ve yağmaladılar mı?

• Osmanlı kaos yarattı ve hapishanelere girdi, kaos yaymak ve insanları terörize etmek için hapishane eyerlerini ve suçlularını serbest bıraktı.

Camilere saygısızlık ettiler, onlara zorla girdiler, kendilerine sığınan herkesi öldürdüler, Nafisa Hanım’ın mezarını çiğnediler ve içinde ne varsa çaldılar, bu bir açılım mı?

Dünün Kardeşliği dün aynı Osmanlı’dır.

Allah onlarla savaşsın, onları bölsün ve İslam’ı kötülüklerinden kurtarsın.